ความหมายของคำว่า ' ชาวเล '

ชาววัง
น. พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง.
ชาวี
น. ชาวชวามลายู เช่น มสุชวาชาวี. (สมุทรโฆษ).
ช้าหมอง
น. ชื่อต้นไม้ใช้ทํายาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
ชำ ๑
น. ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหารเป็นต้น เรียกว่า ร้านชํา หรือ เรือชํา.
ชำ ๒
ก. เอากิ่งไม้ที่ตัดหรือตอนมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ หรือแช่นํ้าไว้ชั่วคราว เพื่อให้รากงอก.
ช่ำ
ว. มากพอแก่ความต้องการจนสมอยาก เช่น เที่ยวเสียชํ่า กินเสียชํ่า.
ช่ำใจ
ว. มากพอสมกับที่ใจอยาก.